جای خالی امکانات در ورزش همگانی قزوین - لیسو

اگرچه امروز بیشتر مردم معنی عبارت ورزش همگانی را به وضوح نمی دانند، اما باید بدانیم که این عبارت تا حد زیادی فلسفه شکل گیری این نوع ورزش ها را بازگو می نماید؛ یعنی ورزش هایی که هدف از ابداعشان تزریق تندرسی و نشاط به همه اقشار جامعه است و جالب این که تمام رشته های ورزشی را می توان همگانی کرد. با صنعتی شدن جوامع و افزایش اوقات فراغت، ورزش همگانی از یک سو باعث سلامت و نشاط و از سوی دیگر تفریح و سرگرمی افراد می گردد. با وجود اقدامات خوبی که توسط هیات ورزش های همگانی استان برای توسعه این نوع ورزش ها بین مینودری ها صورت گرفته، هنوز ورزش های همگانی آن چنان که باید مورد اقبال و توجه اهالی این کهن دیار نیستند.

• توجه کم به ورزش همگانی زنان

یک بانوی قزوینی در گفت وگو با خبرنگاران، ضمن انتقاد از توجه اندک مدیران ورزشی استان به ورزش همگانی زنان، بیان نمود: برخی از مسئولان تربیت بدنی و شهرداری فکر می نمایند که ورزش زنان فقط به دویدن و نرمش در پارک ها خلاصه می گردد، در حالی که امروز بیشتر بانوان ما به ورزش های سرعتی و قدرتی گرایش پیدا نموده اند.

فریده کریمی، پیلاتس و پینت بال را در زمره ورزش های همگانی مورد علاقه خانم های مینودری برشمرد و گفت: با اینکه سال هاست نمایندگان شورای شهر و مدیران شهرداری از بسترسازی لازم برای توسعه دوچرخه سازی بانوان صحبت می نمایند، هنوز راستا ویژه ای برای دوچرخه سواری بانوان در شهر قزوین پیش بینی نشده است. ضمناً بهتر است ایستگاه های اجاره دوچرخه در همه نقاط و بوستان های شهر ایجاد گردد تا همه از این امکان بهره ببرند.

وی به نبود راستا سلامت در پارک ها و بوستان های سطح شهر اشاره نمود و اضافه نمود: متاسفانه در هر دو زمینه ورزش صبحگاهی و شامگاهی این راستاهای سلامت در پارک ها تعریف نشده و تنها مکانی که در کل استان برای ورزش همگانی زنان وجود دارد، پارک بانوان قزوین است و آن هم اغلبِ امکانات ورزش های همگانی را ندارد.

• کمبود اعتبار

یکی از فعالان ورزش همگانی استان با بیان این که توسعه ورزش های همگانی با توجه به تعدد و گوناگونی بالای آنها مستلزم امکانات بسیار گسترده ای است، به خبرنگاران گفت: گسترش ورزش همگانی با شرایط اقتصادی امروز هیات ورزش های همگانی ممکن نیست و برای بهبود وضعیت ناچار به جذب بودجه و اعتبار بیشتری از دولت است. علی مرادی اضافه نمود: هیات ورزش های همگانی استان قزوین امروز متولی 53 رشته ورزشی مختلف، متنوع و پرطرفدار است که اگر سالانه بخواهد برای هر کدام از این ورزش ها فقط 50 میلیون تومان هزینه کند، به حداقل سالی 2 میلیارد و 650 میلیون تومان بودجه احتیاج دارد و قطعا امروز یک دهم این اعتبار را هم در اختیار ندارد.

وی با تاکید بر این که مسائل ورزش های همگانی در کمبود زیرساخت ها و اعتبارات خلاصه می گردد، ادامه داد: برای نمونه، امروز در استان باشگاه های اختصاصی برای آمادگی جسمانی و یوگا نداریم و با توجه به واگذاری اغلب سالن ها به بخش خصوصی، علاقه مندان رشته های تخصصی ورزش همگانی از کمبود سالن و باشگاه رنج زیادی می برند.

• تحول ساختار کمیته های ورزش های همگانی

این کارشناس تربیت بدنی با اشاره به تخصصی و روزآمد شدن مداوم رشته های حوزه ورزش همگانی گفت: اگر دنبال رشد سرانه ورزش همگانی میان هم استانی ها هستیم، باید ابتدا ساختار کمیته های بیس و هفتگانه هیات ورزش های همگانی را متحول کنیم و همه کسانی را که در این رشته ها توانمند هستند به کار بگیریم. مرادی اضافه نمود: متاسفانه امروز بسیاری از کمیته ها به علت مسائل اقتصادی چندان فعال نیستند و به اعتبار احتیاجمندند. وی آگاهی بخشی و فرهنگ سازی را از الزامات توسعه ورزش همگانی در دیار مینونشان دانست و ادامه داد: اگر چه با امکانات و هزینه کم می توان به ورزش های همگانی روی آورد، اما باید بدانیم که برای نهادینه سازی این گونه ورزش ها بین مردم قزوین، احتیاج جدی به توسعه امکانات ورزشی در بوستان های شهری داریم.

• سازماندهی 60 رشته ورزشی

رئیس هیات ورزش های همگانی استان قزوین هم با بیان این که فعالیت های 60 رشته ورزشی توسط این هیات سازماندهی می گردد، به خبرنگاران گفت: این 60 رشته تحت راهنمایی 27 کمیته فعالیت می نمایند. متولیان این هیات بر اساس اصل انجام فعالیت داوطلبانه در مناصب خود حضور دارند و از حقوق و مزایای دولتی بهره مند نیستند. محمد رضایی اضافه نمود: وزارت ورزش متناسب با آمار جمعیتی، ظرفیت اعتبارات واگذاری و برخورداری از امکانات و تسهیلات مناسب ورزشی، استان های مختلف را در 3 سطح تقسیم بندی نموده که هیات ورزش های همگانی قزوین در سطح سوم قرار گرفته است. در این سطح که در آن 14 استان قرار دارند، طی سال های 1396 و 1397 پیروز به کسب رتبه اول شدیم.

وی کمیته های طناب زنی، ورزش های آبی، پیلاتس و حرکات اصلاحی را فعال ترین کمیته های هیات ورزش های همگانی استان در چند سال اخیر توصیف کرد و ادامه داد: در کمیته تندرسی و حرکت های اصلاحی کار را از روستاها و با سنجش قامت دختران و زنان روستایی آغاز کردیم و در بخش بانوان، کمیته طناب زنی منتخب کشور شدیم.

• وسایل ورزشی بوستان ها

این مدیر ورزشی درباره کمبود سرانه مکان های ورزشی در بوستان ها و اماکن عمومی استان گفت: تامین سرانه فضای سبز هر شهروند و وسایل ورزشی پارک ها بر عهده شهرداری و مجموعه مدیریت شهری است که در این زمینه طی نامه هایی از آنها خواسته ایم در هر بوستانی یک سکو را به اجرا و آموزش حرکات نرمشی و ورزشی اختصاص دهند. رضایی تامین تجهیزات صوتی فراگیر و اختصاص بیلبورد و فیسکچر را در پارک ها برای اطلاع رسانی در خصوص ورزش های همگانی دیگر خواسته هیات متبوع خود از شهرداری ها بیان و اضافه نمود: متاسفانه در زمینه نصب تجهیزات ورزشی پارکی که هزینه های مبالغ برای خرید آنها پرداخته شده، هیچ کار کارشناسی ای صورت نگرفته است به طوری که این دستگاه ها با اندازه های انسانی هیچ گونه همخوانی ای ندارند و استفاده از آنها سبب صدمه دیدن افراد می گردد.

وی با یادآوری این که نوع چیدمان این دستگاه ها هم غیرعلمی است، ادامه داد: به همین خاطر، با گماردن مربی و بهره گیری از صدا و سیما، نحوه درست استفاده از این وسایل را در 60 تا 70 درصد پارک های استان آموزش دادیم. رضایی اختصاص نیافتن یک درصد اعتبارات و بودجه هر سازمان دولتی را به ورزش همگانی از دیگر مسائل این حوزه دانست و گفت: همچنین مشاهده می گردد که برخی دستگاه های دولتی به صورت چشم و هم چشمی در استخرها و باشگاه های خصوصی مبادرت به اخذ نوبت تمرین و ورزش می نمایند که این نوبت دهی ها هیچ تناسبی با جمعیت کارکنانشان ندارد.

• کمبود امکانات در محلات قدیمی

یکی از ساکنان محله مولوی قزوین از نبود حداقل امکانات ورزش همگانی در این محله گلایه کرد و به خبرنگاران گفت: مولوی از محله های اصیل و قدیمی شهر است، اما هرچه بوستان و پارک در شهر هست، در محلات شاقتصادی آن متمرکز شده اند و برای جوانان این محله فقط سیگارفروشی و توتون فروشی باقی مانده است. غلامرضا جوادی ها اضافه نمود: با این که امروز اعضای شورای شهر از ضرورت ساخت پارک جیبی در محلات مختلف سخن می گویند، هنوز هیچ حرکت عملی و جدی ای در این مورد ندیده ایم و به نظر می رسد هیچ کدام از متولیان ورزش شهر و استان قزوین به ایجاد امکانات ورزشی در محلات قدیمی شهر علاقه ای ندارند.