کشف رساله جراحی 3600 ساله جامعه پزشکی را در بهت فرو برد! - لیسو

همانطور که در بالا هم گفتیم، یک مصرشناس آمریکایی به نام ادوین اسمیت در سال 1862 یک تومار پاپیروس باستانی را از دلالی مصری خریداری نموده اما تا زمان مرگش هیچ گاه متوجه نشد که بر روی این پاپیروس چه متن ارزشمندی نوشته شده است؛ پس از آنکه اسمیت از دنیا رفت، دخترش این پاپیروس تاریخی را به جامعه تاریخ نیویورک تحویل داد و اهمیت این سند اکنون با نام پاپیروس ادوین اسمیت شناخته می شود و برای این بار آن جا کشف شد.

جالب است بدانید که با آنالیز های انجام گرفته، پاپیروس تاریخی ادوین اسمیت در واقع یک سند پزشکی است. این سند پزشکی یکی از قدیمی ترین کتاب های دنیا درباره دانش جراحی بوده است و تاریخ آن به 1600 سال قبل از میلاد بازمی شود. مطابق با آنالیز های دقیق تری که انجام گرفت این نوشتار نشان دهنده تنهای سند دانش پزشکی قدیمی در دنیا می باشد که حدود 2500 تا 3000 سال پیش از میلاد مسیح نوشته شده است.

گزارش های حاکی از آن است که کسی که در قرن هفدهم پیش از میلاد از روی این سند کپی نموده اشتباهات زیادی را مرتکب شده و از جمله آن ها اصلاح در حاشیه سنگ بوده و در آخر هم به دلایل نامعلوم این سنگ نوشته را ناقص کنار گذاشته است. گفتنی است که بگوییم پاپیروس ادوین اسمیت، حتی با وجود ناقص بودن، سندی مهم و بسیار ارزشمند در زمینه دانش پزشکی و حسوب می شود و قدیمی ترین رساله جراحی 3600 ساله به شمار می آید؛ زیرا برای اولین بار نشان داد که مصریان باستان بسیار بیشتر از آنچه قبلاً تصور می کردند در مورد کالبد انسان و پزشکی دانش داشتند. این سند به صورت مشخصی نشان داد که فهم و درک مصریان از آسیب های تروماتیک که پاپیروس ادوین اسمیت هم درباره آن است بیشتر از جادو یا معجون، به کالبدشناسی متکی بوده و این نشان دهنده علم و دانش بالای آن موقع بوده است.

ممکن است که رساله جراحی 3600 ساله یک کتابچه قدیمی برای راهنمای جراحی نظامی باشد. این شامل 48 مورد مرتبط با زخم هاو تروماهایی همانند آسیب دیدگی، شکستگی، زخم، در رفتگی و تومور می باشد. این موارد نیز در قالب هایی ارائه شده اند که چندان با نسخه های مورد استفاده پزشکان مدرن تفاوتی ندارد. هر کدام از این موارد با یک سابقه پزشکی و توضیح حال فیزیکی بیمار (شامل مواردی از جمله گرفتن نبض، آنالیز زخم برای التهاب) و ظاهر کلی بیمار (رنگ چهره و چشم ها، کیفیت ترشحات بینی و مقدار سفتی اندام ها و شکم و غیره) شروع می شود.

از جمله مواردی که در این سنگ نوشته وجود دارد نیز عبارت از راه کارهای درمانی پس از معاینه، تشخیص بیماری و پیش بینی های ذکر شده که پزشک در آن با دسته بندی زخم یا آسیب به سه دسته مختلف، مقدار احتمال نجات یافتن و بهبود بیمار را تشخیص می داده اند. دسته بندی ها به این صورت بوده که:

دردی که من درمان خواهم کرد، دردی که با آن مبارزه خواهم کرد و دردی که درمان نمی شود.

در سرانجام هم شیوه های مختلف درمانی نوشته شده است که این شیوه های شامل بستن زخم با بخیه یا پانسمان، جلوگیری و درمان زخم های عفونی با عسل، بندآوردن خونریزی با گوشت خام و بعلاوه ثابت نگه داشتن استخوان شکسته با آتل که نشان می دهد در آن موقع مصریان به اطلاعات بالایی در زمینه پزشکی دست یافته اند.

رساله جراحی 3600 ساله که از آن با نام پاپیروس ادوین اسمیت نیز یاد می شود شامل اولین تشریح کشف شده در مورد بخیه جمجمه، پرده های مغزی، سطح خارجی مغز، مایع نخاعی و همینطور ارتعاشان درون جمجمه ای بوده است.

گویا مصری ها به این موضوع که مغز نقش مهم و اساسی در عملکرد بدن دارد واقف بودند از همین رو در بیشتر بخش های رساله جراحی 3600 ساله ما شاهده کلمه مغز هستیم. ارتباط میان محل آسیب جمجمه و آن بخش از بدن که تحت تأثیر قرار گرفته نیز در این سند ثبت شده است. آسیب های ناشی از ضربه تماشا استخوان های ستون فقرات بر تضعیف قوای حرکتی و عملنمودهای حسی هم در این سند به چشم می خورد.

سخن سرانجامی

قرن ها طول کشید تا ما در دنیای امروز بدن انسان را بشناسیم! علم و دانش امروز ما اغلب به وسیله آثار پزشکان یونانی مانند هِروفیلوس (Herophilus)، اراسیستراتوس (Erasistratus) و بقراط افزایش پیدا کرد و با این حال همچنان در رساله جراحی 3600 ساله که از آن با نام پاپیروس ادوین اسمیت یاد می شود در اطلاعاتی در مورد پزشکی و دارو وجود دارد که حتی از بقراط هم بیشتر بوده است. ای کاش می توانستیم از علم و دانش مصری ها در هزاران سال پیش بیشت رو کاملتر مطلع می شدیم، شاید کلید حل بسیاری از مسائل ما در دست آن ها باشد، شما چه فکر می کنید؟!