غذای ملی کشور های مختلف کدامند؟
به گزارش لیسو، گاهی اوقات برای معرفی کردن یک کشور احتیاج به اسم آوردن آن نیست و کافیست تا نمادی از آن را استفاده کنیم. این موضوع برای غذا های مختلف نیز صدق می نماید و هر کشوری دست کم یک غذای معروف دارد که با شنیدن نام غذا، به یاد آن کشور می افتیم.
پیش از آغاز کردن متن، توجه داشته باشید که برخی از کشور ها مانند افغانستان دارای یک غذای ملی (national dish) معین هستند، امّا برخی کشور ها هم مانند ایتالیا و ایران بنا به دلایل فرهنگی، منطقه ای و... یک غذای معین را به عنوان غذای ملی نمی شناسند.
سوشی، ژاپن
سوشی از لذیذترین و شناخته شده ترین غذا های ژاپنی است که از برنج، ماهی و تاپینگ های مختلف تهیه می شود. این غذای دریایی آنقدر محبوب هست که در بیشتر کشور های دنیا حتی ایران هم هواداران بسیاری دارد؛ بنابراین همه ما کم و بیش با سوشی آشنایی داریم، اما درباره گذشته آن چطور؟ جالب است بدانید برخلاف تصورات، منشا سوشی به کشور چین باز می شود. حدودا بین قرن سوم و پنجم پیش از میلاد سوشی یک غذای متدوال میان قشر فقیر جامعه بود که میان ماهی گیران و کارگران چینی مورد استفاده قرار می گرفت. در گذشته چینی ها ماهی را در برنج تخمیر شده می پیچیدند تا در هر موقعی از روز به گوشت تازه دسترسی داشته باشند. در آن موقع برنج دور ریخته می شد و به جای سوشی نارزوشی (narezushi) نام داشت.
فیجو آدا، برزیل
برخلاف سایر کشور های این لیست، با قطعیت بیشتری می توان غذای ملی کشور برزیل را معین کرد. فیجو آدا (Feijoada) شناخته شده ترین غذای برزیلی است که لوبیا سیاه، گوشت خوک و گوشت گوسفند از اصلی ترین موارد تشکیل دهنده آن به شمار می فرایند. فیجو آدا از واژه ای پرتغالی به معنای لوبیا گرفته شده است که علت آن را در جمله پیش متوجه شدیم. نوع اصیل فیجو آدا زمانی آماده می شود که از گوشت های ارزان تر خوک مانند پا ها یا گوش هایش در غذا استفاده شود. فیجی آدا علاوه بر برزیل، در چندین کشور اروپایی و آفریقایی نیز سرو می شود که دستور غذایی آن ها کمی باهم متفاوت هستند.
کیمچی، کره
لزوما غذای ملی کشور ها یک وعده اصلی نیست و مانند دو کشور کره جنوبی و کره شمالی می تواند یک نوع پیش غذا باشد. کیمچی بشقاب سبزیجاتی است که به صد ها مدل مختلف می تواند سرو شود، اما متداول ترین نوع آن با کلم، تربچه، پیازچه و ادویجات مختلف از جمله فلفل قرمز تهیه می شود. کیمچی را علاوه بر پیش غذا در کنار غذا های اصلی نیز میل می نمایند و طبق آمارگیری معین شد که یک شخص کره ای (جنوبی) به طور میانگین 18 الی 25 کیلو کیمچی در سال مصرف می نماید.
کبه، لبنان
کبه نوعی کوفته لبنانی است که در کشور های خاورمیانه ای هواداران بسیاری دارد و علاوه بر لبنان یکی از مهم ترین غذا های سوریه نیز به شمار می رود. کبه از آرد بلغور، گوشت قرمز چرخ نموده، برنج، ادویه و مغز های مختلف تهیه و پخته می شود. البته کبه به صورت خام نیز سرو می شود و ظاهر و مواد متفاوتی دارد. در کبه خام، گوشت قرمز چرخ نموده به همراه روغن زیتون و پیاز با دست ورز داده می شود و بدون حرارت آتش آماده سرو می شود. کبه (سرخ شده) برای ایرانیان هم غذای لذیذی محسوب می شود و خیابان لشکرآباد اهواز یکی از توصیه شده ترین جا هایی است که می توان در آن این کوفته لبنانی را امتحان کرد.
چلو کباب، ایران
اکنون که نوبت به ایران عزیزمان رسید، شاید بهتر درک کنیم که چرا کشور هایی مثل ترکیه یا هند یک غذای ملی معین ندارند. در میان اسامی محبوب ترین غذا های ایرانی نام آبگوشت، چلو کباب و قرمه سبزی بیشتر از سایرین به چشم می خورد. غذا هایی که هر کدام صندلی ویژه ای در سفره های ایرانی دارند. اما شاید به خاطر خوش خوراک بودن چلوکباب است که بیشتر از سایر غذاها، به عنوان غذای ملی ایران معرفی می شود. این در صورتی است که در برابر آبگوشت یا سایر غذا های سنتی ایرانی از قدمت و اصالت کمتری برخوردار است. قدمت چلو کباب در ایران نهایتا به حدود پانصد سال پیش و سلسله صفویان باز می شود البته در آن دوران شهرتی نداشت و از دوره قاجار چلوکبابی ها و کباب به عنوان یک غذای رسمی نمودار شد. چلو کباب بین ایرانیان معاصر صندلی ویژه ای پیدا نموده و علاوه بر سرو آن درمهم ترین مراسم، ضرب المثل و اصطلاحات کوچه بازاری متعددی از چلو کباب وجود دارد.
پیتزا، ایتالیا
مهاجرت ایتالیایی ها به دیگر کشور ها غربی، فرهنگ تاثیر گذار ایتالیا و البته طعم عامه پسند غذاهای شان همگی سبب شده تا امروزه نام محبوب ترین غذا های دنیا را با پسوند ایتالیایی بشنویم. لازانیا، پیتزا پارمزان، پنیر سس گوشت (Ragu alla Bolognese) و پاستا معروف ترین خوراک های ایتالیایی هستند، اما همانطور که در ابتدای متن اشاره شد، ایتالیا کشوری نیست که بتوان یک غذای ملی بخصوص برای آن معین کرد. اما پیتزای مارگاریتا که نخستین بار در شهر ناپل تهیه شد به دلیل مواد تشکیل دهنده اصلی خود (سس گوجه فرنگی، خمیر، ریحان تازه) ظاهر نزدیکی با پرچم ایتالیا داشته و در مراسم مختلف به عنوان نماد این کشور مورد استفاده قرار می گرفت.
اردک کبابی، چین
ذهنیت متفاوتی درباره غذا های چینی وجود دارد. با آوردن نام غذای چینی برخی به یاد غذا های خامی که در چین زنده خورده می شود میفتند، برخی به یاد سوپ و نودل های مختلف و عده ای به یاد حشراتی که به عنوان خوراکی مورد استفاده قرار می گیرد. اما زمانی که حرف از غذای ملی چین می شود، اردک کبابی یا peking duck حرف اول را می زند. غذای لذیذی که قرن هاست در چین به سبک های مختلف پخته و سرو می شود. اردک کباب شده چینی غذای مجلسی بوده و در سه مرحله سرو می شود: نخستین بخش با خوردن پوست ترد اردک آغاز می شود که به عقیده بسیاری لذیذترین بخش این غذا است. پوست اردک کبابی با سس شیرین لوبیا خورده می شود و در مرحله بعدی نوبت به گوشت اردک می رسد. گوشت اردک به همراه نان نازکی موسوم به پنکیک بهاری میل می شود و در آخر نوبت به خوردن سبزیجاتی می رسد که در کنار غذا واقع شده است.
قابلی پلو، افغانستان
قابلی پلو که گا ها کابلی پلو خوانده می شود یک غذای رسمی در افغانستان است که از پختن برنج، گوشت گوسفندی یا مرغ، هویج، کشمش، مغز و ادویه های مختلف تهیه می شود. قابلی پلو علاوه بر افغانستان در شمال ایران، تاجیکستان و ازبکسستان نیز تهیه می شود.
پوتین، کانادا
با وجود طیف گسترده ای از انواع غذا، دسر، نان انتخاب کردن غذای ملی فرانسه کار آسانی نخواهد بود. اما می توان با اطمینان غذای ملی کانادا را پوتین معرفی کرد. اینکه ارتباط فرانسه با غذای ملی کانادا چیست را باید در پوتین جویا شد. غذای فرانسوی الاصلی که نخستین بار در استان کبک کانادا تهیه شد. پوتین، سیب زمینی سرخ شده ای است که همراه با پنیر و سس مخصوصی که از عصاره گوشت به دست میاید درست می شود. به غیر از پوتین، ساندویچ گوشت دودی و تارت کره ای از خوش مزه ترین غذا های کانادایی محسوب می شوند.
همبرگر، ایالات متحده آمریکا
همبرگر غذای مشهور دیگری است که عمدتا به عنوان یک غذای آمریکایی شناخته می شود. اما ساندویج بیفی که امروزه به عنوان همبرگر می شناسیم در اصل برای شهر هامبورگ آلمان است. با کمی دقت متوجه تشابه اسمی این دو نیز می توانیم (hamburg و hamburger) بشویم. محبوبیت همبرگر از قرن 19 میلادی آغاز شد، زمانی که آلمانی ها گوشت گاو چرخ شده را همانند استیک و بدون قرار دادن در نان گرد سرو می کردند. بعد ها آلمانی هایی که به آمریکا مهاجرت نموده بودند، به این غذا علاقمند شدند. به غیر از همبرگر پای سیب نیز از خوراکی معروف آمریکایی محسوب می شود.
صدا وسیما
منبع: گردشبان