محبوبِ پریدنی؛ رونق راسته الکل فروش ها در تهران - لیسو

اما من مجهز به یک الکل سنج قرار است برای یک شرکت (شرکتی که خودم هم دقیقاً نمی دانم چه شرکتی است!) 50لیتر الکل بخرم. راستش را بخواهید شایعات زیادی در خصوص فروش الکل تقلبی یا با درصد های دستکاری شده در این بازار شنیده ام. به مغازه های زیادی سر می زنم و جنس ها را با هم مقایسه می کنم.

آفتاب ظهر مثل نیزه داغ در چشم فرو می رود. دستفروش های ماسک و دستکش و شیلد، گوشه و کنار این خیابان نشسته اند و مردم با آن ها چانه می زنند. مغازه های الکل فروشی هم کم و بیش شلوغ است، اما بیشتر آن ها ورودی در را با چسبی شبیه روبان اقتتاح بسته اند و روی کاغذی نوشته اند به دلیل شیوع کرونا از پذیرفتن مشتریان در داخل مغازه معذورند. داخل مغازه قدیمی سر نبش که از دو طرف در دارد، سه مرد جوان نشسته اند. سر صحبت را باز می کنم و آن ها هم درباره انواع الکل موجود در بازار شرح می دهند.

مردی که پشت دخل نشسته، می گوید: الکل 96 درصد داریم و الکل ایزو 99،9 درصد که از الکل 96 درصد هم بهتر است. بیشتر برای ایزوله کردن اتاق جراحی استفاده می شود، اما اتانول 96 درصد هم کفایت می نماید. این الکلی که من به شما می دهم، با آب قاطی کنید که هم به صرفه تر است و هم از اینکه خود مغازه دار این کار را بکند بهتر است.

مرد جوانی که روی جایگاه دیگری یله شده وسط حرفش می پرد و می گوید: حتی برخی شرکتی ها 18 درصد الکل هم نیست، آب و رنگ قاطی می نمایند، فقط بوی الکل می دهد. مرد دیگری که چشمش پی الکل سنج دستم است، می گوید: می توانی الکل سنج هم بزنی، اما الکل سنج نشان نمی دهد متانول است یا اتانول. ما یک دستگاهی داریم که با آن می فهمیم. دستگاه گرانی است، یک میلیون و خرده ای قیمت دارد.

آن ها شرح می دهند که متانول سمی است و اگر به دست بخورد، باعث ناراحتی پوستی می شود و برخوردش با چشم هم کور می نماید. مرد یله روی جایگاه می گوید: آن هایی که به خاطر خوردن الکل مردند، با همین متانول بود. آن ها از مایع ضدعفونی نماینده نانو نقره هم می گویند که فراوری ایران است و خواص ضدعفونی نماینده دارد. اما حرف هر سه شان این است که: اول آب و صابون بعد اتانول مرد پشت دخل که متوجه وسواس و سؤال های پی در پی ام می شود، می گوید: ما به ادارات دولتی زیادی الکل می دهیم. چون مطمئنند چه چیزی از ما می خرند. اما متأسفانه برخی از همکاران ما شیطنت می نمایند و متانول دست مشتری می دهند و داخلش ایزو الکل می ریزند. همان اوایل شیوع کرونا اینجا 4 تا 5 مغازه را پلمب کردند.

مغازه بعدی مرد جوان و بی حوصله ای است که تا می پرسم آیا می توانم به مایعی که می فروشید الکل سنج بزنم یا نه، سگرمه هایش درهم می رود و می گوید: شیشه ها پلمب است، الکل 96 درصد 90تومان. چه الکل سنجی می خواهی بزنی؟ معلوم است دیگر جنس چطوری است. اصلاً از کجا می خواهی بفهمی؟ همین طور ادامه می دهد و چشمش بین صورتم و الکل سنج بالا و پایین می رود. فکر می کنم اگر کمی بیشتر سؤال کنم، اتفاق خوبی رخ نخواهد داد.

وقتی در مغازه بعدی را باز می کنم، جلوی پایم گالن های 20 لیتری را می بینم که فروشنده ها پشت آن سنگر گرفته اند. پسری که پشت دخل ایستاده، تأکید می نماید که خودش الکل سنج دارد و زمان خرید جلوی خودم الکل سنج می زند. او شرح می دهد که فقط با دستگاه دقیق می توان تفاوت جنس را فهمید: مثلاً اسید اوریک بریزید داخل الکل و آتش بزنید... البته بعید می دانم فروشنده ای زیر بار این آزمایش های تخصصی برود. او در جواب سؤالم در خصوص مارک تجاری الکل می گوید: الکل را با تانکر می آورند و ما توی ظرف های مختلف می ریزیم. مارک ها متفاوت است و برخی هم آنالیزش را روی بشکه ها زده اند.

از هر طرف که می روم، به نام یا برندی نمی رسم. نهایت نام شهر هایی که فراورینماینده الکل هستند به میان می آید؛ الکل شیراز، الکل مهاباد، الکل قزوین، الکل زنجان و... کمی که حرف می زنم، بالاخره رضایت می دهد که به یکی از گالن هایش الکل سنج بزنم. الکل سنج دقیق روی 70 می ایستد و فروشنده با غرور می گوید: اگر بیشتر از 50 لیتر هم خواستی من در خدمتم.

مغازه بعدی، اما فروشگاه ژل دست است. پسر درشت هیکلی پشت دخل نشسته و روی میزش یک ژل عظیم ضدعفونی گذاشته که هر چند لحظه به دستش می مالد. آنقدر این کار را تکرار می نماید که آدم فکر می نماید ویروس ها را به چشم می بیند که دست هم را گرفته اند و می رقصند. او با تعصب از فزونی ژل نسبت به الکل داد سخن می دهد: الکل برای شست وشو خوب است ژل برای دست.

ببین داداش! الکل قلابی زیاد است. اتانول را جای متانول می دهند یا آب قاطی می نمایند. در این بازار همه چیز پیدا می شود. همین فروشنده همسایه ما الکل آورده بود الکل سنج زد معلوم شد 98 درصد آب است. برخی وقت ها مغازه دار هم نمی داند. کلاً بهتر است از داروخانه معتبر بخرید.، اما وقتی می شنود می خواهم 50 لیتر الکل بخرم، به یکباره ورق برمی شود: من خودم الکل خوب دارم به تو می دهم لیتری 60 تومان؛ الکل 96 درصد که خودم مستقیم از کارخانه می آورم.

بوی بهشت می دهد تا حالا بهشت رفتی؟ مرد فروشنده لوزام آرایشی بهداشتی این جمله را به خریدار ادکلن می گوید و خریدار با خنده می گوید: ایشالا کرونا گرفتم بعدش می روم، جای شما را هم خالی می کنم. او وسط شلوغی جلوی مغازه ای قدیمی ایستاده و قیمت می دهد: ضدعفونی 4 لیتری دارم مارک خوبی است. 4 لیتر 70 درصد 124 تومان است. می پرسم می توانم الکل سنج بزنم؟ می گوید: حتماً، اما تا دستم به سمت گالن می رود، با خنده تمسخر آمیزی می گوید: اول پولش را بده بعد الکل سنج بزن. اگر هم 70 درصد نبود نبر.

جلوی پاساژی نرسیده به میدان مروی، پر است از ادکلن فروشی. چند مرد بدون ماسک ایستاده اند، گل می گویند و گل می شنوند. یکی از آن ها که تی شرت زردی به تن دارد و سبیل قیطانی، با خنده می گوید: من سال هاست اینجا کار می کنم. در این بازار همه چیز پیدا می شود، اما در این پاساژ پیدا نمی کنی اینجا فقط الکل فیکساتور پیدا می شود که برای فیکس کردن بوی ادکلن است. مرد دیگری وقتی می شنود قرار است برای شرکتی خرید کنم، دعوت می نماید تا از الکل های درجه یک او که در گنجه ای کنار مغازه در ظرف های یک لیتری چیده شده، دیدن کنم: من الکل 96 فیکساتور دارم. محلول عطر و ادکلن است. این ها برند خاصی ندارد، ولی با اطمینان به تو می دهم، چون به کار خودم ایمان دارم.

در کشویی را باز می نماید و یک ظرف بیرون می آورد و روی دستم می ریزد و می گوید: ماسک را بکش پایین و بو کن! بوی الکل می دهد: مثل اشک چشم زلال است. این بوی الکل است اگر متانول بود، دماغت را می سوزاند. از من می خواهد الکل سنج را داخل ظرف یک لیتری بیندازم بعد یکدفعه به هم نگاه می کنیم و با خنده می پرسیم حالا چطور الکل سنج را از سر تنگ ظرف، بیرون بیاوریم. الکل سنج خلوص بالای الکل را نشان می دهد و فروشنده دوباره تأکید می نماید: من به کارم ایمان دارم او دلیل رنگ آبی مایع ضدعفونی و الکل ها را جلوگیری از مصرف خوراکی آن می داند و از اینکه سربلند از آزمایش بیرون آمده، خرسند است.

در یکی از کوچه های تنگ متصل به خیابان ناصرخسرو پر از مغازه های کوچک تنگ هم است و سرشان هم خلوت. بیشترشان یا الکل ندارند یا مقدار زیادش را نمی توانند تأمین نمایند. همین طور که از حجره ای به حجره دیگر می روم، یک نفر صدایم می نماید. ترسم می گیرد. برمی گردم و می بینم مردی که در انتهای کوچه ایستاده با دست اشاره می نماید به سمتش بروم. کوچه خلوت است، اما باز بودن مغازه ها دلگرمم می نماید.

نزدیکش می روم کنار دری که به زیرزمین باز می شود ایستاده و می پرسد: اتانول می خواهی؟ هر چی بخواهی هست ها او خودش را خریدار ماسک معرفی می نماید، اما اینکه چرا آنجا ایستاده لابد داستان دیگری است. تشکر می کنم و برمی گردم به خیابان اصلی که اندکی شلوغ تر شده است. در راه با خودم فکر می کنم بیچاره مردمی که قرار است در این بازار خرید نمایند. همه چیز پیچیده و متناقض است. شبیه یک اثر هنری که به تحلیل و نتیجه گیری سرراستی تن نمی دهد.