چرا خمیازه ها بسیار مسری هستند؟ دانشمندان در حال یافتن پاسخ این سؤال قدیمی هستند - لیسو

هدف فیزیولوژیکی خمیازه پیدا شده، اما دلایل مسری بودن آن در میان حیوانات اجتماعی هنوز نامشخص است.

شاید دلیل این باشد که این سؤال پاسخ هایی پراکنده در رشته های مختلف دانش مانند عصب شناسی، روان شناسی و رفتار اجتماعی حیوانات دارد.

برای مشخص اینکه شواهد موجود در این مورد چه می گویند، یک زیست شناس تکاملی به نام اندرو گالوپ از مؤسسه پلی تکنیک دانشگاه ایالتی نیویورک در ایالات متحده، نتایج تحقیقات پیشین را گردآوری و جمع بندی کرده است.

به گفته گالوپ، خمیازه کشیدن ممکن است راهی برای ارتقای هماهنگی و هوشیاری جمعی گروهی از حیوانات باشد.

درهنگام خمیازه، ماهیچه های فک و دیافراگم ما به شدت منقبض می شود و جریانی از هوای تازه به داخل ریه های خود می بریم.

زمانی گمان می رفت، خمیازه وسیله ای برای افزایش اکسیژن یا دور کردن دی اکسید کربن باشد، اکنون به نظر می رسد بیشترین نقش آن تعدیل دمای خون برای خنک کردن مغز باشد.

این وسیله تنظیم حرارت باید یک ابزار مهم باشد که در همه مهره داران از موش گرفته تا میمون، از ماهی تا فلامینگو، وجود دارد و احتمالاً هزاران سال در اجداد مشترک ما تکامل یافته است.

از نظر اجتماعی خمیازه می تواند یک زنگ بیدارباش گروهی باشد. چنین توجیه شده که یک شخص وقتی از یک حالت به حالت دیگر درمی آید یا به چیز متفاوتی می اندیشد، خمیازه اش می گیرد و این خمیازه به اطرافیان هشدار می دهد که همه در یک حالت رخوت هستند و آنها با خمیازه متقابل، هوشیاری خود را افزایش می دهند.

گالوپ سال پیش در این مورد آزمایشی انجام داد:

ما مجموعه ای از تصاویر را به مردم نشان دادیم که شامل محرک های تهدیدکننده - تصاویر مار ها - و محرک های غیرتهدیدکننده - مانند تصاویر قورباغه - بود

بعد به این افراد ویدئوهایی از آدم هایی که خمیازه می کشند و ویدئوهایی که در آن اشخاص دهان را به اشکال دیگر می جنبانند، نشان دادیم.

بعد بررسی کردیم که آیا اشخاصی که خمیازه کشیدن را دیده بودند، با سرعت بیشتری محرک تهدیدآمیز را از عادی، افتراق می دهند یا خیر.

مشحص شد که واقعا بعد از دیدن خمیازه دیگران، توانایی آدم ها برای شناسایی و تشخیص مار ها، یعنی محرک های تهدیدآمیز، خیلی بیشتر می شود.

پس کشف راز های یک خمیازه ممکن است به ما اطلاعاتی در مورد اشکال ظریف ارتباط در درون و بین گونه های اجتماعی، از جمله خودمان، بدهد.

این تحقیق در Animal Behavior منتشر شده است.