من ژنتیکی چاق هستم! آیا این سرنوشت مقدر است و کسانی که ژن های مرتبط به اضافه وزن دارند، نمی توانند از چاقی بگریزند؟ - لیسو

نرخ چاقی از دهه 1980 سه برابر شده است.در این مدت ژنتیک انسان ها که تغییر نکرده، پس عوامل محیطی در ایجاد چاقی بسیار موثر هستند.

اما بعلاوه پژوهش هایی اجرا شده اند که نشان می دهند دوقلو های همسان از نظر وزن بدنشان بیشتر از دوقلو های غیر همسان همچون هم می شوند، که نشان می دهد یک عنصر ژنتیکی هم در ایجاد چاقی موثر است.

اندازه پیچیدگی از این هم بیشتر است. چون شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه تأثیر ژنتیک ممکن است با افزایش سن افراد تغییر کند.

یک مطالعه تازه نشان داده که این موضوع در خصوص وزن بدن نیز صادق است. محققان متوجه شدند که اندازه تأثیر محیط یا ژنتیک شما بر چاقی در طول زندگی تغییر می نماید.

این مطالعه نشان داد که ژنتیک ارتباط کمی با اندازه چاقی در دوران کودکی دارد، اما با افزایش سن افراد (از نوجوانی تا سن 69 سالگی) این نقش پررنگ تر می گردد.

الگوی مشابهی نیز در خصوص وزن بدن و پیشینه اجتماعی افراد مشاهده شد. دانشمندان دریافتند که افراد لایه های فقیر، وزن بیشتری از نوجوانی به بعد داشتند. با این حال، تقریباً هیچ تفاوتی در دوران نوزادی یا کودکی وجود نداشت.

اما در عین حال پژوهشگران متوجه شدند با افزایش سن افراد، تفاوت هایی در وزن به وجود می آید که نمی توان آن ها را با ژنتیک یا زمینه اجتماعی شرح داد. این بدان معنی است که هیچ یک از این عوامل پیش بینی نماینده خوبی برای وزن بدن فرد خاصی نیستند.

برای انجام این مطالعه ، از داده های آنالیز ملی بهداشت و توسعه MRC استفاده شده. نمونه اولیه تحقیق شامل 5362 نفر بودند که از زمان تولد آن ها در سال 1946 تا به امروز پیگیری و آنالیز شدند.

از این داده ها برای مطالعه چگونگی ارتباط ژن ها و آسیب های اجتماعی با وزن بدن از دو سالگی تا 69 سالگی استفاده شد. دانشمندان آسیب های اجتماعی را به ویژه مورد مطالعه قرار دادند زیرا تصور می شد عامل خطر محیطی مهمی برای چاقی است و ممکن است به اشکال دیگر نابرابری سلامتی یاری کند.

دانشمندان برای برآورد خطر ژنتیکی چاق شدن یک فرد، معیار نمره چند ژنی را ابداع کردند که خلاصه ای از تمام ژن هایی مرتبط با اضافه وزن و چاقی است.

برای ثبت پیشینه اجتماعی، از طبقه اجتماعی شرکت نمایندگان در چهار سالگی استفاده کردیم.

دانشمندان دریافتند که آن هایی که دارای تعداد بیشتری ژن مرتبط با چاقی بودند، وزن بدن بالاتری داشتند. افرادی که در 25 درصد بالای خطر ژنتیکی چاقی قرار داشتند، 11.2 کیلوگرم وزن بیشتری در سن 63 سالگی نسبت به افرادی که در 25 درصد پایین خطر ژنتیکی قرار داشتند، داشتند.

بعلاوه افرادی که در دوران کودکی از محروم ترین خانه ها بودند تا سن 63 سالگی به طور میانه 7.4 کیلوگرم وزن بیشتری نسبت به افراد لایه های دارای جامعه داشتند.

اما نتایج نشان می دهد که نه ژنتیک و نه زمینه اجتماعی پیش بینی نماینده خوبی برای چاق شدن یا نشدن یک فرد نیستند. در حالی که با افزایش سن شرکت نمایندگان، تفاوت وزن به طور قابل توجهی افزایش یافت، خطر ژنتیکی تنها 10 درصد و زمینه اجتماعی 4 درصد از این تفاوت ها را پیش بینی کرد.

این به ما نشان می دهد که هنوز چیز های زیادی در خصوص وزن بدن وجود دارد که نمی توانیم آن ها را با ژنتیک یا آسیب های اجتماعی شرح دهیم و نشان می دهد که عوامل دیگر نیز تأثیر مهمی بر وزن بدن ما دارند.

ما هیچ کنترلی بر ژنتیک و پیشینه اجتماعی و شرایط اجتماعی زمان تولد و کودکی خود نداریم و اینها ممکن است در ایجاد چاقی موثر باشند.

با این حال تحقیقات بیشتری باید در این مورد صورت گیرد که چرا کاهش وزن برای بعضی ها بسیار سخت است. این تحقیقات ممکن است به ما یاری نمایند تا بفهمیم که چرا سیاست های مقابله با چاقی معمولاً به قدرت اراده افراد متکی است، نه ایجاد تغییرات در محیط غذا.

این تحقیقات بعلاوه نشان می دهند که نه ژن ها و نه پس زمینه اجتماعی، سرنوشت مقدر نیستند. اما آگاهی از آنها ممکن است به ما یاری نمایند تا در صورت مستعد بودن، کنترل بهتری روی رفتارهای تغذیه های و سبک زندگی خودمان اعمال کنیم تا وزنمان متعادل باقی بماند.

منبع